tu dowiesz się o elfach i smokach

Avariel

- Tylko Arvena może nas prowadzić, bo ona ma ten dar - powiedziała, także zaniepokojona Avariel. - Lecz musimy poruszać się ostrożnie. Czuję, że czają się tu jakieś potwory, ukryte poza przeszłością. One czają się we wspomnieniach każdego człowieka, bo oni nie mają czystych umysłów.
Obie elfki kiwnęły głowami na zgodę.

Arya Sakura

Taak... to miejsce każdego może przyprawić o dreszcze... - pomyślała Arya i wrzasnęła gdy coś poruszyło się w krzakach.
Ostatnio jestem zbyt nerwowa- pomyślała uspokoiwszy się.

Arvena

-No to chodźmy tędy.-rzekła pokazując niezbyt zachęcającą drogę.

Arya Sakura

Eee... Jesteś tego pewna Arvi?- spytała Arya patrząc na ciemną błotnistą drogę.

Arvena

-Mam takie przeczucie.-odparła.

Arya Sakura

Ach... dobrze. Chodź zdecydowanie nie lubię takich dróg - rzekła Arya

Yavandir

Dlugo mu zajęlo przebicie czaru... Po tym byl nieco wyczerpany, ale chcial się dowiedzieć więcej. Mimo wszystko przez chwile mógl je obserwować, ale po dluższym czasie zaprzestal tego, ponieważ zabieralo to zbyt wiele energii.

Avariel

(Yavandir, bez przesady! Przecież rzuciłam na pokój zaklęcia, a ty nie możesz za nami bezkarnie łazić! Nie śledzi się elfów, skoro one sobie tego nie życzą! A we wspomnienia mogę wejść tylko ja, a chodzić Arvena! I na dodatek bycie w nich to mniej niż sekunda, bo to wspomnienia, więc dla ciebie już wróciłyśmy, nie możesz nas śledzić...)

Szły ostrożnie, czując jak straszliwy bezruch panuje w tym miejscu. Avariel położyła dłoń na rękojeści miecza, dodając sobie otuchy.
- Sądze, że Arvena wybrała dobrą drogę - powiedziała. - Zawsze te leprze są lepiej strzeżone, chociaż wygodniejsze.

Arvena

-Czuję tu coś znajomego.Nie wiem co?Coś czego dawno nie widziałam.-powiedziała Arvena.Czuła się zaniepokojona tym zapachem.

Arya Sakura

-Również to czuję. - rzekła Arya. Nie miała pojęcia co to za zapach. Nie on przykry. Był wręcz tak ładny jak perfumy. Arya zamknęła oczy i wdychała powietrze. Dobrze znała ten zapach. Ale nie mogła sobie przypomnieć skąd. Nagle ją olśniło.
- Arvena! To zapach Laurany! Naszej dawnej znajomej z dzieciństwa! Pamiętasz? Jeszcze gdy mieszkałyśmy u ludzi!

Arvena

Hmmm...Racja to ona.Tylko co tu robi?-spytała Arvena.Myśląc co to znaczy.

Arya Sakura

-Nie wiem. - odpowiedziała Arya.
- To są wspomnienia, prawda? Może ona jest we wspomnieniach tego chłopca?

Avariel

- Nie sądze - powiedziała powoli Avariel, wdychając słodką woń.
Znała Lauranę, lecz nie za bardzo się lubiły. Obie były niezwykle potężnymi czarodziejkami i zawsze czegoś sobie zazdrościły.Avariel zwykle zazdrościła Lauranie tego, że miała dwóch braci i piękne niebieskie oczy. Z kolei Laurana zazdrościła Avariel, że ta umiała doskonale strzelać z łuku. W dzieciństwie miecze w dłoniach obu były mordercze szczególnie dla nich.
Otrząsnęła się ze swych wspomnień, zauważając, że tu wyjątkowo łatwo wracają. Nigdy nie były wrogie w stosunku do siebie, lecz trzymały się na dystans. Avariel w końcu wyjechała z Alalei, a Laurana została. Elfka była zaniepokojona tym, że Laurana tu jest. Cóż takiego mogło ściągnąć ją w czyjeś wspomnienia?
- Myślę, że to jakaś magia - mówiła. - Jakaś bardzo silna magia... - urwała, słysząc jakieś nieziemskie jęki, dochodzące z daleka.
- Lepiej już chodźmy - zdecydowała, patrząc znacząco na Arvenę. - Prowadź nas, aż znajdziemy to co musimy. Musimy znaleźć Lauranę i to... to po co tu się znalazłyśmy...

Arvena

-Chodźmy szybciej.Coś się tu kryje.-powiedziała nerwowo Arvena.

Arya Sakura

Arya usłyszała pohukiwanie sowy i zadrżała po czym truchtem pobiegła za Arveną i Avariel. Nie chciała zostawać u sama.